REFERENDUM 2023. Felieton Bożeny Szymańskiej - Inna Perspektywa. Głos (The Voice) przy Parlamencie Australijskim

 _________________________

Głosowanie jest obowiązkowe dla wszystkich obywateli Australii.

_______________________________________________________

Głos (The Voice) przy Parlamencie Australijskim

https://voice.gov.au/

Inna perspektywa

Jestem nauczycielką szkoły średniej, która od 1989 roku pracowała jako nauczycielka języka angielskiego w australijskich szkołach średnich w Sydney.

Moje doświadczenie dotyczące historii Aborygenów prezentowanej w szkołach jest nieco inne od doświadczenia pana Henry’ego Szkuty, prezesa Związku Polaków w Geelong, autora artykułu „Głos (The Voice) w Parlamencie Australijskim. Perspektywa Australijczyka polskiego pochodzenia” (Tygodnik Polski, Nr 17, 16.08.2023), który twierdzi, że przez 13 lat uczęszczania do szkoły australijskiej nie uczono go historii Aborygenów. Jest to pewnie prawda, ponieważ pan Szkuta uczęszczał do szkoły podstawowej i średniej w późnych latach 50-dziesiątych i w latach sześćdziesiątych.

Natomiast od początku mojej pracy w szkole sytuacja wyglądała inaczej. W Nowej Południowej Walii programy dla klas od siódmej do 10 podzielone były na tak zwane Units, każda część poświęcona innemu tematowi. Jeden z tematów to historia Aborygenów oraz tak zwany Dreamtime – historia stworzenia świata według Aborygenów, która dała podstawy funkcjonowania szczepów/plemion aborygeńskich. Uczniowie zapoznawali się z różnymi aborygeńskimi legendami, opowiadaniami i wierzeniami.

Jednym z przykładów uczenia historii aborygeńskiej był serial „Women of the Sun” (1981) przedstawiający historię czterech aborygeńskich kobiet od 1824 roku. Film ten przedstawiał obyczaje i sposób życia Aborygenów oraz zmiany, jakie były rezultatem osadnictwa angielskiego.

Był to okres wczesnych lat dziewięćdziesiątych.

Jeśli chodzi o klasy 11 i 12, ministerstwo szkolnictwa w Nowej Południowej Walii do dziś przygotowuje tak zwaną listę lektur zalecanych, z których nauczyciele muszą wybrać kilka pozycji do matury. Lista ta zawiera wiele utworów tworzonych przez Aborygenów. Oto niektóre z nich: poezja Oodgeroo Noonuccal (Kath Walker), np. wiersz „The Last of His Tribe” (tragiczne konsekwencje zderzenia dwóch kultur) czy „Child Wife” (rezultat tradycyjnej kultury aborygeńskiej); sztuki: Jane Harriosn „Rainbow’s End”, Scott Rankin i Leah Purcell „Box the Pony”; filmy: Phillip Noyce „Rabbitt Proof Fence”, Rachel Perkins „One Night the Moon; powieść Tary June Winch „Swallow the Air”; przemówienia: Linda Burney “First Speech to the House of Representatives as Member for Barton”, Noel Pearson “Eulogy for Gough Whitlam”.

(Senior (11–12) syllabuses | Senior | NSW Curriculum | NSW Education Standards Authority)

Trochę historii

Drugie zagadnienie, co do którego mam odmienne zdanie niż pan Henry Szkuta, dotyczy określenia „Terra Nullius”. To prawda, że w 1988 roku obchodzono dwusetną rocznicę powstania Australii jako kolonii brytyjskiej. Ale nie jako Proklamacji „Terra Nullius.”

Określenie „Terra Nullius” (Ziemia Niczyja) nie było znane i używane w systemie prawnym XVIII i XIX wieku. Po raz pierwszy zostało użyte w 1975 roku przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości (International Court of Justice).

Określenie to nie było używane przez brytyjskich kolonizatorów, którzy nigdy nie twierdzili, że Nowa Południowa Walia była niezamieszkała.

Dziewiętnastowieczna podstawa prawna, która została użyta do ogłoszenia brytyjskiej suwerenności na wschodnim terytorium Nowej Południowej Walii to przyjęte przez kraje europejskie prawo umożliwiające przejęcie terytorium zamieszkałe przez ludność, która nie posiadała politycznego systemu i praw, które byłyby jednoznaczne z prawami państwa narodowego. Jak również prawo to pozwalało na przejęcie ziemi, która według europejskich norm nie była przez ludność tubylczą zagospodarowana. W praktyce dotyczyło to terytoriów zamieszkałych przez plemiona koczownicze.

(Windshuttle, Keith (2016). The Break-Up of Australia. Quadrant Books. Sydney, str.376-378)

Pojęcie „Terra Nullius” zostało spopularyzowane, między innymi, przez lewicowego australijskiego historyka, Henry’ego Reynolds’a, który twierdził, że Aborygeni od początku kontaktu z osadnikami angielskimi prowadzili z nimi wojny podobne to wojen w Wietnamie i Kambodży w połowie XX wieku. Miało to znaczenie polityczne, bowiem jeśli takie wojny byłyby rzeczywiście prowadzone oznaczało by to, że nastąpiła inwazja, a nie osadnictwo.

(Reynolds, Henry (1996) Aboriginal Sovereignty: Three Nations, One Australia? Allen and Unwin, Sydney, str. 96)

Jako rezultat ogłoszenia zwierzchności (sovereignity) Brytyjskiej Korony nad wschodnią częścią Nowej Południowej Walii z prawnego punktu widzenia Aborygeni automatycznie stali się poddanymi Korony (subjects of the Crown). Co miało znaczenie z punktu widzenia prawa głosu, o czym dalej.

Konstytucja 1901 roku – Związek Australijski (the Commonwealth of Australia) powstał 1 stycznia 1901 jako federacja sześciu kolonii brytyjskich istniejących na kontynencie australijskim. Aktem prawnym jako najwyższym żródłem prawa dla nowo powstałej federacji stała się Konstytucja.

Celem Konstytucji nie była historia Australii z umieszczaniem w niej grup etnicznych. Jej celem był pakt prawny sześciu kolonii tworzących naród, a jej główną funkcją było rozdzielenie różnych uprawnień między federalną władzą a władzami stanowymi.

Referendum 1967 roku nie dotyczyło prawa do głosowania dla Aborygenów. Dotyczyło ono usunięcia dwóch sfomułowań w Konstytucji, będących przykładem różnego traktowania Aborygenów i pozostałych mieszkańców Australii.

The sections of the Constitution under scrutiny were:

51. The Parliament shall, subject to this Constitution, have power to make laws for the peace, order, and good government of the Commonwealth with respect to:- ...(xxvi) The people of any race, other than the aboriginal people in any State, for whom it is necessary to make special laws.

127. In reckoning the numbers of the people of the Commonwealth, or of a State or other part of the Commonwealth, aboriginal natives should not be counted.

Od tego czasu Aborygeni byli uwzględniani w spisie ludności i podlegali tym samym prawom, jak pozostali Australijczycy.

(The 1967 Referendum | naa.gov.au)

Prawo głosu w wyborach federalnych dla Aborygenów i Torres Straight Islanders zostało ustanowione w 1962 roku, najpóźniej w Queensland w 1965 roku.

Poza tym jest zupełnie nieznany fakt, że jeszcze przed utworzeniem Federacji, Aborygeni mieli prawo głosu, chociaż różne, w różnych stanach; np. w South Australia w 1895 roku nadano równe prawa wyborcze aborygeńskim kobietom i mężczyznom. Dopiero the Commonwealth Franchise Act z 1902 roku nadał równe prawa wyborcze kobietom i mężczyznom z wyjątkiem Aborygenów i Torres Straight Islanders, o ile nie posiadali oni takich praw przed 1901 rokiem („unless they already had the right to vote before 1901.”)

(Indigenous Australians granted the right to vote | Australia’s Defining Moments Digital Classroom | National Museum of Australia (nma.gov.au))

Jeśli chodzi o opinię, że Aborygeni byli bardzo spokojnymi ludźmi zamieszkującymi Australię, mam na ten temat inne zdanie. Jest to opinia popularyzowana przez lewicowe środki masowego przekazu, np. ABC oraz białych i aborygeńskich (nie wszystkich) akademików i aktywistów, którzy wszystkie społeczne problemy w odległych aborygeńskich społecznościach/osadach, które stanowią tylko 20% populacji aborygeńskiej przypisują osadnictwu brytyjskiemu. Cała populacja aborygeńska Australii stanowi tylko 3 procent.

Opinia, że życie w harmonii z przyrodą i z jedną z najstarszych kultur na świecie były podstawą ich spokojnej egzystencji jest wyidealizowanym obrazem koncepcji „bon savage” - dobrego dzikusa Jean-Jacques Rousseau (ang. noble savage). Pojęcie to odnosi się do wyidealizowanego obrazu „człowieka pierwotnego”, który charakteryzowany jest jako istota czysta i nieskażona cywilizacją.

Koncepcja ta została wdrożona w życie w Australii począwszy od późnych lat sześćdziesiątych. Aktywnym propagatorem tej koncepcji był H.C. („Nugget”) Coombs w czasie rządów Whitlam’a. Coombs był przeciwnikiem asymilacji Aborygenów. W skrócie, była to koncepcja tworzenia rezerwatów zamieszkałych przez Aborygenów z własnym prawem i samorządem oraz kultywowanie aborygeńskiej kultury i tradycji, w przeciwieństwie do wcześniejszej polityki asymilacji.

A jaka to była tradycja i kultura?

· Rządy starszyzny (the elders)

· Lojalność wobec własnego klanu rodzinnego.

· Wiara w czary (sorcery, withcraft)

· Zasada zemsty jako odpowiedzialności zbiorowej (payback)

· Wielożeństwo

· Child wives

· Przemoc wobec kobiet i dzieci (liczne świadectwa pierwszych brytyjskich osadników, z których wielu nie było aniołami, a którzy byli zszokowani agresywnym traktowaniem swoich kobiet przez Aborygenów)

· Zasada dzielenia się wszystkim, co się posiada z własnym klanem rodzinnym

Wymieniam tylko te elementy kultury aborygeńskiej, które moim zdaniem przyczyniły się do tragicznej sytuacji Aborygenów żyjących w odległych osadach.

· Rządy starszyzny w połączeniu z lojalnością wobec własnego klanu doprowadziły w wielu rezerwatach do nepotyzmu. Przejawia się to w faworyzowaniu własnej rodziny i/lub członków własnego klanu w rozdziale dotacji państwowych i tantiem (royalties) z kopalń.

· Lojalność wobec własnego klanu prowadzi do częstych walk między klanami w obrębie jednej osady, jako że umieszczano na jednym terenie wiele różnych klanów rodzinnych.

· Przekonanie, że śmierć lub choroba członka klanu spowodowana jest rzuceniem czarów przez osobę z innego klanu.

· Zemsta w postaci zbiorowej odpowiedzialności polegająca na tym, że wymierza się karę komukolwiek z klanu za to, że ktoś z tego klanu „rzucił” czary.

· Spora część starszyzny aborygeńskiej (the elders) posiada po kilka żon, np., zmarły w kwietniu 2023 roku Galarrwuy Yunupingu, głowa klanu Gumatj w północno-wschodnim Arnhem Land, posiadał cztery żony, mieszkające w czterech osobnych domach, do których przemieszczał się używając wynajętego helikoptera.

· Starsi mężczyźni, którym tradycja pozwala na branie za żonę lub partnerkę nieletniej dziewczyny.

· Przemoc wobec kobiet i dzieci, włącznie z seksualnym molestowaniem nieletnich dziewcząt i chłopców.

· Niby szlachetna zasada dzielenia się wszystkim, co w przypadku plemion pierwotnych miało sens, szczególnie w obliczu występującego okresowo braku żywności, doprowadziło do braku motywacji do podjęcia pracy. Otrzymywanie stałych zasiłków dla bezrobotnych pogłębiło ten proces

Przekonanie, że przed przybyciem Anglików do Australii Aborygeni byli łagodni i żyli w pokoju i zgodzie wydaje się dominować w środkach masowego przekazu, a z stąd w naszej świadomości.

(Sutton, Peter (2009). The Politics of Suffering. MUP)

(Johns, Gary (2022). The Burden of Culture. Quadrant Books)

(Purcell, Peter (2023). The Corrupting Myths of Indigenous Origins. Quadrant Magazine. July – August)

Wiele lat temu byłam w Uluru, gdzie zrobiłam sobie kilkugodzinny spacer naokoło góry. Z zainteresowaniem czytałam liczne tablice umieszczone naokoło góry z informacją o historii szczepów aborygeńskich mieszkających w okolicach Uluru. Praktycznie każda tablica informowała o walkach różnych grup aborygeńskich. Jeszcze jednym powodem walk było wkraczanie jednej grupy na tereny innej grupy aborygeńskiej, co często było wynikiem szukania pożywienia w czasie susz lub powodzi.

Dziś 80% Aborygenów mieszka w miastach lub małych miasteczkach, w większości zupełnie dobrze zintegrowana. Jedynie 20% Aborygenów mieszka w odległych osadach (remote communities), gdzie żyje według tradycyjnej kultury aborygeńskiej i aborygeńskich praw.

W jaki sposób Aborygeński Głos przy Parlamencie pomoże w rozwiązaniu tych problemów, które wynikają z głęboko zakorzenionej aborygeńskiej tradycji bez zmiany której to tradycji, moim zdaniem, niewiele się zmieni w tych osadach?

I jak stworzenie Aboriginal and Torres Strait Islander Voice, który jako jako Advisory Body przy Parlamencie ma pomóc w rozwiązaniu tragicznej sytuacji w aborygeńskich osadach, jeśli liczne autonomiczne organizacje aborygeńskie, które działają na terenach rezerwatów nie były w stanie zapobiec pogarszaniu się warunków życia. A organizacje te są wspierane finansowo przez rząd federalny i rządy stanowe.

(FactCheck Q&A: is $30 billion spent every year on 500,000 Indigenous people in Australia? (theconversation.com))

Następne zagadnienie – czy Statement from the Heart jest tylko, cytując pana Henry’ego Szkutę „prostym apelem o to, aby głos Aborygenów został usłyszany i aby ich naród został ostatecznie uznany w australijskiej konstytucji?” Tu występuje cała gama przeciwstawnych opinii.

Bożena Szymańska

Głos (The Voice) przy Parlamencie Australijskim

Inna Perspektywa (Ciąg dalszy)

Czy Uluru Statement from the Heart jest tylko „prostym apelem o to, aby głos Aborygenów został usłyszany i aby ich naród został ostatecznie uznany w australijskiej konstytucji?”

Czego tak naprawdę dotyczy Uluru Statement from the Heart?

Dotyczy istotnej zasadniczej zmiany w konstytucji australijskiej oraz reformy strukturalnej w systemie parlamentarnym i rządowym Australii.

Trzy kluczowe filary merytorycznej reformy, o których mowa w Uluru Statement, to:

1. W uznaniu Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa (Aborigines and Torres Straight Islanders - ATSI) jako pierwszych ludów Australii zostanie konstytucyjnie ustanowiona organizacja pod nazwą Aboriginal and Torres Straight Islanders Voice, która będzie udzielała parlamentowi fachowych porad na temat wprowadzenia nowego ustawodawstwa, przepisów i polityk mających wpływ na ludność Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Toressa.

2. Następny etap to wprowadzenie traktatów/porozumień (treaties) między rządem federalnym i rządami stanowymi a narodami Pierwszych Narodów, które uznają historyczne i współczesne prawa kulturalne i interesy Pierwszych Narodów poprzez formalne uznanie ich suwerenności i uznanie, że ziemia ta nigdy nie była scedowana (oddana w posiadanie osadników). Z tym wiążą się sprawy odszkodowań, zwrot ziemi Aborygenom albo finansowe odszkodowania za utracone ziemie i utworzenie niezależnych od rządu australijskiego aborygeńskich form zarządzania własnymi terytoriami.

3. Następny etap to Prawda (Truth Telling) – kompleksowy proces mający na celu ujawnienie pełnego zakresu niesprawiedliwości i doświadczeń ATSI, aby umożliwić wspólne zrozumienie historii kolonialnej Australii i jej współczesnych skutków.

View The Statement - Uluru Statement from the Heart

The Uluru Statement from the Heart | Australian Human Rights Commission

How did the Uluru Statement from the Heart lead to the Voice referendum? - ABC News

Pytanie w Referendum
When voting in the referendum, you will be asked to write ‘yes’ or ’no’ to the following question:

‘A proposed Law: to alter the Constitution to recognise the First Peoples of Australia by establishing an Aboriginal and Torres Straight Islanders Voice. Do you approve of this proposed alteration?

Ad 1 - Twierdzenie, że Voice będzie ingerował tylko w sprawie ustawodawstwa mającego wpływ na Aborygenów jest delikatnie mówiąc mydleniem oczów, bo każde ustawodawstwo dotyczy wszystkich obywateli Australii, łącznie z Aborygenami. Jak to jasno powiedział premier Anthony Albanese, ingerencja Voice może dotyczyć „przepisów od budowy przedszkoli po budowę nowych autostrad.” Czyli jedna grupa etniczna, która stanowi trochę ponad 3% ogółu obywateli, będzie decydowała o sprawach dotyczących całego narodu. Jaki to ma związek z pojęciem demokracji, gdzie wszyscy obywatele mają takie same prawa

Ad 2 - Uznanie suwerenności i niezależnych od rządu aborygeńskich form zarządzania to tworzenie państwa w państwie. Zawieranie umów (treaties) między rządem australijskim a różnymi grupami aborygeńskimi wiąże się z kolei z przekazywaniem ziem zagarniętych w wyniku osadnictwa brytyjskiego lub też z finansową rekompensatą za te ziemie i za niesprawiedliwości, jakie dotknęły Aborygenów w wyniku zajęcia ich ziem. Chcę przypomnieć, że dysfunkcyjne funkcjonowanie odległych osad aborygeńskich tłumaczone jest przez aktywistów aborygeńskich jako rezultat traumy, jakiej Aborygeni doznali w wyniku kolonizacji, a nie jako rezultat kultywowania starej aborygeńskiej tradycji i kultury, o której pisałam w poprzednim artykule.

Ad 3 - Prawda to przepisywanie historii Australii, która już dzisiaj pojawia się w szkołach australijskich. Przedstawianie historii osadnictwa angielskiego jako świadomego ludobójstwa i przekazywanie historii Aborygenów jako idyllicznego obrazu uduchowionych plemion żyjących w zgodzie z naturą i ze sobą nawzajem. Oraz przedstawianie tradycji i kultury aborygeńskiej jako dużo bardziej wartościowej niż angielska.

Czy Voice będzie tylko niewiele znaczącym głosem doradczym?

Mimo twierdzenia, że Voice będzie tylko głosem doradczym, premier Anthony Albanese przyznał, że „parlament i rząd, który by odrzucił rekomendacje Voice musiałby być bardzo odważnym parlamentem.” Dlaczego? Otóż w sytuacji różnicy zdań między parlamentem a Voice, Voice może podać parlament do High Court i wówczas to nie demokratycznie wybrany parlament decyduje o nowym ustawodawstwie, ale sąd.

Nawet prawnicy, którzy będą głosować na TAK, apelowali do twórców The Uluru Statement i do premiera o zmianę sformułowań dokumentu, które dopuszczają możliwość interwencji sądu, co ich zdaniem skomplikuje cały proces i będzie opóźniać wszelkie działania parlamentu i rządu. Sugerowali oni wyłączenie rządu z konieczności konsultowania się z Voice.

Bo ten sam proces dotyczy rządu i jego różnych ministerstw czy departamentów. Jeśli nowe ustawodawstwo zostanie zaakceptowane przez Voice, ministerstwa czy departamenty rządowe muszą poinformować Voice o sposobie wprowadzania tych zmian i dopiero po uzyskaniu akceptacji Voice mogą te zmiany wprowadzać. Dotyczyć to może ministrów i funkcjonariuszy państwowych w sprawach takich jak system podatkowy, sprawy zagraniczne czy obrona kraju.

Jednym z tych prawników, który będzie głosował na TAK, ale apelował o zmianę pewnych sformułowań dokumentu (odrzuconych przez aktywistów aborygeńskich) jest ojciec Frank Brennan – jezuita i prawnik specjalizujący się w prawach człowieka, który był aktywnie zaangażowany w osiągnięcie ustawodawstwa Mabo i od wielu lat pracujący z Aborygenami.

Brennan, Frank. Don’t Let Bureaucracy Dismantle Recognition of First Australians. The

Weekend Australian, April 15-16, 2023

Father Frank Brennan proposes alteration to Voice wording - ABC News

Albrechsten. We’re Fools to Gamble with the Constitution. The Weekend Australian, April 22-23, 2023

Powracając do sprawy suwerenności każdej grupy aborygeńskiej – celem Voice jest uznanie każdego klanu albo każdej grupy językowej jako First Nation i zawarcie przez rząd federalny umowy (treaty) z każda grupą, tak jak byłyby one oddzielnym państwem. Aborygeńscy aktywiści żądają uznania oddzielnej państwowości, własnego rządu i niezależnego systemu prawnego dla samo-identyfikującego się klanu rodzinnego, który uzyska prawo do ziemi (native title). I oczywiście wdrożenie tego wszystkiego za pieniądze podatnika australijskiego.

Te trzy powyżej przedstawione żądania zawarte są na jednej stronie Uluru Statement from the Heart. Jak przyznał premier Australii, Anthony Albanese, jest to jedyna strona jaką przeczytał, a załączonych do niej jest 25 stron, które wyjaśniają szczegółowo trzy żądania zawarte w Uluru Statement from the Heart. Te 25 stron to część 14 dokumentów (112 stron), które są rezultatem tak zwanych Regional Dialogues – spotkań aktywistów aborygeńskich w stolicach i większych miastach wszystkich stanów i Terytorium Północnego z ludnością aborygeńską, które miały miejsce w latach 2016 - 2017, a które stały się podstawą opracowania Uluru Statement from the Heart.

W lipcu 2023 roku National Indigenous Australians Agency udzieliła odpowiedzi na wniosek złożony na podstawie Ustawy o Wolności Informacji (Freedom of Information Act) i opublikowała ten raport, który nie był przeznaczony do użytku publicznego.

Podaję źródło dla zainteresowanych:

Battle, Chris, Windshuttle, Keith. The Hidden Documents Behind the Uluru Voice. Quadrant, September, 2023

Tony Abbott utrzymuje, iż twierdzenie premiera Alabanese’ego, że zmiana w konstytucji jest jedynie skromną zmianą i jest sprawą dobrych manier nie jest prawdą. Byłaby to „ogromna zmiana i duże ustępstwo na rzecz Aborygenów. Utrwali w konstytucji ósmy podmiot polityczny obok Wspólnoty sześciu stanów i Terytorium Północnego. Jednak członkostwo w tym ustroju będzie otwarte tylko dla członków jednej określonej rasy i nie poprzestanie na samym udzielaniu porad. (..) W rzeczywistości stanie się odrębnym rządem dla Aborygenów i mieszkańców wysp Cieśniny Torresa.”

VOTE ‘NO’ TO A VOICE TO PARLIAMENT THAT DIVIDES US - Tony Abbott

Podobnego zdania jest historyk Peter O’Brian, który interpretuje określenie premiera Albanese’ego zmiany w konstytucji jako kwestię „dobrych manier” oraz kwestie moralną”, „rękę wyciągniętą w przyjaźni”, „hojne zaproszenie ze strony obywateli naszych pierwszych narodów” jako trywializację ważnej zmiany w konstytucji i jako traktowanie obywateli jak naiwniaków.

O’Brien, Peter (2023). The Indigenous Voice to Parliament? The No Case. Connor Court

THE INDIGENOUS VOICE TO PARLIAMENT? THE NO CASE -- PETER O’BRIEN (connorcourtpublishing.com.au)

Divide and conquer: the Voice has a hidden agenda | The Spectator Australia

‘She’s not disadvantaged’: Bronwyn Bishop slams Marcia Langton over Voice (msn.com)

Andrew Bolt fact-checks Marcia Langton’s ‘falsehoods’ (msn.com)

W jaki sposób będą wybierani członkowie Voice?

Premier Anthony Albanese informuje, że szczegóły funkcjonowania Voice będą podane po referendum. Moim zdaniem jest to obraźliwe dla wszystkich obywateli Australii. Premier Australii traktuje nas wszystkich jak idiotów.

Artykuł, który rzuca światło na to zagadnienie jest autorstwa Nyunggai Warren Mundine’a, dyrektora Indigenous Forum, Centre for Independent Studies i przewodniczącego organizacji Recognise a Better Way, zdecydowanego przeciwnika zmian w konstytucji. Aborygeńskich przeciwników zmian w konstytucji jest bardzo wiele.

Mundine, Nyunggai Warren. This Solution Looking for a Problem Will Only Divide. The Weekend Australian, April 22-23, 2023

Warren Mundine opiera informacje podane w swoim artykule na Indigenous Voice Co-design Process Report (2021) przygotowanym przez aborygeńskiego aktywistę Tom’a Calma i aborygeńską profesor antropologii Marcia Langton dla rządu federalnego.

Raport proponuje utworzenie 22 nowych rdzennych (indigenous) regionów, a każdy z tych regionów wytypuje swojego przedstawiciela do Voice. Zdaniem Mundine, z wyjątkiem regionu Torres and Straight Islanders i części Tasmanii regiony te utworzone zostały bez brania pod uwagę podziałów kulturowych i w niczym nie przypominają pierwotnych grup aborygeńskich. Jest to tworzenie nowych aborygeńskich grup będących mieszanką różnych klanów rodzinnych, które jak przypominam, mają kierować się zasadą lojalności wobec własnego klanu.

Przedstawiciele z każdego regionu nie będą wybierani w drodze ogólnego głosowania, ale mają być powołani przez liczne organizacje aborygeńskie, działające w danym regionie. I oczekuje się, że zrobią to w drodze konsensusu. Zdaniem Warren’a Mundine oczekiwanie, że różne, konkurujące ze sobą organizacje aborygeńskie mogą osiągnąć konsensus jest niewykonalne.

Wiąże się to z faktem, że różne organizacje są kontrolowane przez frakcje powiązane pokrewieństwem. I pociągnie to za sobą walkę między różnymi frakcjami.

Poza tym istnieje wiele organizacji aborygeńskich współpracujących z lokalnymi władzami, a od 2019 roku National Indigenous Australians Agency (NIAA), której celem jest współpraca NIAA z rządem w celu zapewnienia organizacjom aborygeńskim prawa głosu w kwestiach dotyczącym spraw aborygeńskich. NIAA jest głosem doradczym dla premiera i dla ministra do spraw rdzennych Australijczyków. NIAA dysponuje budżetem 4 miliardów dolarów.

Stworzenie nowej organizacji Voice, abstrahując od tego, że byłaby to trzecia izba parlamentu z prawem odwoływania się do High Court, o ile parlament nie uwzględni rekomendacji Voice, wymagałoby przeznaczenie dodatkowych funduszy umożliwiających Voice analizowanie propozycji nowych praw i przygotowanie rekomendacji. Za co oczywiście płacilibyśmy my wszyscy jako podatnicy.

Zdaniem Jacinty Nampijinpa Price, ministra opozycji do spraw rdzennych Australijczyków i inicjatorki kampanii przeciwko próbie utworzenia Voice przy Parlamencie, próba ta jest dążeniem elit aborygeńskich – aktywistów i akademików – do przechwycenia władzy w Australii. Zwolennicy Voice nie należą do najbardziej zmarginalizowanych rdzennych Australijczyków, ale do rosnącej klasy średniej; wielu z nich jest prawnikami specjalizującymi się w prawie konstytucyjnym. Trudno utrzymywać, że angielskie osadnictwo czy kolonizacja przyczyniły się do pogorszenia ich warunków życia. Tym niemniej aktywiści ci twierdzą, że wszyscy Aborygeni są z natury w niekorzystnej sytuacji ze względu na ich dziedzictwo rasowe. Jacinta Price twierdzi, że jest to stereotyp rasowy, na którym opierają się działacze na rzecz „Tak” aby wykorzystać dobra wolę Australijczyków.

Jacinta Nampijinpa Price, poprzednio wice-przewodnicząca rady miejskiej w Alice Springs, potem senator w parlamencie Północnego Terytorium, wini utrzymywanie starej tradycji i kultury aborygeńskiej w odległych osadach (rządy męskiej starszyzny – Men’s Business, nepotyzm, lojalność dla własnego klanu rodzinnego, wiarę w czary, zasadę payback, wielożeństwo i przemoc w stosunku do kobiet i dzieci) za dysfunkcjonalne funkcjonowanie tych osad. To nie trauma spowodowana przez kolonizację czy osadnictwo, ale kultywowanie prymitywnych i absurdalnych elementów tradycji i kultury aborygeńskiej powoduje społeczne problemy w odległych osadach.

Konstytucja jest dokumentem, w którym wszyscy podlegamy tym samym prawom. „Tak” jako rezultat proponowanego referendum zmieniłoby tę koncepcję. Trawestując znane powiedzenie George’a Orwell’a (Animal Farm) „wszyscy jesteśmy równi, ale niektórzy z nas są równiejsi.” Wygrana zwolenników „Tak” w referendum doprowadzi do utworzenia trzeciej izby parlamentu albo cytując Tony’ego Abbotta „utrwali w konstytucji ósmy podmiot polityczny obok Wspólnoty sześciu stanów i Północnego Terytorium. Prędzej czy później Voice zażąda i będzie sprawować samodzielna władzę. W rzeczywistości stanie się odrębnym rządem dla Aborygenów i mieszkańców wysp Cieśniny Torresa.”

I moim zdaniem nie tylko. Mając prawo odwoływania się do High Court Voice będzie narzucał wszystkim obywatelom Australii rozwiązania prawne i praktyczne dotyczące szerokiego wachlarza spraw. Niech żyje demokracja!

Three Arguments Against the Voice – Quadrant Online

Niezależnie od tego, czy czytelnicy są za „Tak” lub „Nie”, zachęcam do zapoznania się z danymi statystycznymi dotyczącymi Aborygenów:

https://youtu.be/-WHdBSDEVJM

https://constitutionalequality.au/why-vote-no/

Zachęcam również do czytania The Weekend Australian, który od wielu miesięcy publikuje artykuły zwolenników i przeciwników zmiany naszej konstytucji. Bardzo interesująca lektura.

Bożena Szymańska

_________________________________

Przygotuj się do głosowania – 14 października 2023 r

Głos Aborygenów i mieszkańców wysp Cieśniny Torresa

W sobotę 14 października 2023 r. Australijczycy wypowiedzą się w referendum na temat zmiany konstytucji w celu uznania Pierwszych Ludów Australii poprzez utworzenie organu zwanego Głosem Aborygenów i Wysp Cieśniny Torresa.

Wyborcy zostaną poproszeni o oddanie głosu na „tak” lub „nie” w ramach jednego pytania. Pytanie na karcie do głosowania będzie brzmiało:

„Proponowana ustawa: zmiana konstytucji w celu uznania Pierwszych Ludów Australii poprzez ustanowienie głosu Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa.

Czy zgadzasz się z proponowaną zmianą?”

Wszystkie informacje pod linkiem:

https://voice-gov-au.translate.goog/referendum-2023/referendum-question-and-constitutional-amendment?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=pl&_x_tr_hl=en&_x_tr_pto=wapp

oraz:

https://voice-gov-au.translate.goog/?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=pl&_x_tr_hl=en&_x_tr_pto=wapp

________________________________________________________________________________________________________